06/07/2010

Historia Karate Kyokushin

W języku japońskim słowo „kara” znaczy „pusta”, „te” – „ręka”. „Kyoku” tłumaczy się jako „ostateczny”, „zasadniczy” albo „podstawowy”; „shin” – „prawda” bądź „rzeczywistość”, zaś „kai” to po japońsku „stowarzyszenie”, „przyłączenie” lub „wziąć udział”. Czyli „kyokushin” oznacza „dążenie do poznania prawdy”.

Symbolem karate kyokushin jest znak kanku. Umieszczony w okręgu oznacza ciągłość oraz okrężny ruch.

Kyokushin jest jednym z najpopularniejszych i docenianym na świecie stylów karate – dziedzictwem kulturowym Dalekiego Wschodu, sięgającym zamierzchłej przeszłości (pierwszy zapis na temat sztuki bojowej pochodzi z około 2500 roku p.n.e.) Istotą tej dalekowschodniej sztuki walki jest nie tylko doskonalenie sprawności ciała, lecz także – a może przede wszystkim – kształtowanie w ćwiczącym odporności psychicznej i wyrabianie w nim właściwej postawy moralnej.

Twórca karate kyokushin – mistrz Masutatsu Oyama urodził się 27.07.1927 roku w Korei , gdzie nosił nazwisko Young – I –Choi. Swoją edukację w dziedzinie sztuki walki rozpoczął już w wieku 9 lat od chińskiego kempo. Zamierzając wstąpić do akademii lotniczej – udaje się w 1938 roku do Japonii , gdzie zmienia swe plany i rozpoczyna naukę judo w tokijskim instytucie KODOKAN. Mimo iż w walce tej zdobywa dość wysoki stopień 4 dan –nie mogła ona (jako walka sportowa) zaspokoić jego oczekiwań. Toteż wraca do swych pierwotnych zainteresowań ,skierowując całą swoją uwagę głównie na karate. Studiowanie rozpoczyna od stylu shotokan (jako uczeń syna Gichin’a Funakoshi’ego-Yoshitaki’ego),by następnie zgłębiać wiedzę stylu Goju-ryu(pod kierunkiem Gogen’a Yamaguchi).W karate również czynił szybkie postępy. Już w siedemnastym roku życia jako student w Takusoku promowany został na 2 dan, a w dwudziestym na 4 dan. W 1946 roku rozpoczął naukę na Wydziale Wychowania Fizycznego Uniwersytetu Weseda. W 1947 roku na mistrzostwach Japonii w Kioto Masutatsu Oyama zdobywa pierwsze miejsce. Rok później wyjeżdża na 18 miesięcy w góry. Okres ten poświęcił na ciężki samotny trening. W odosobnieniu od wszelkiej cywilizacji (w konfrontacji z surowymi warunkami przyrody i z samym sobą, swoją osobowością ). W 1952 roku podróżuje po Hawajach i USA z licznymi pokazami walk i rozbijania takich przedmiotów jak: cegły, dachówki, bryły lodu itp. Pokazy te wzbudziły wielki zachwyt wśród oglądających. Przyjmował on wyzwanie każdego, kto chciał z nim walczyć bez względu na zasady walki i styl. Dzięki nieprawdopodobnej sile fizycznej ale( jak sam później przyzna) również psychicznemu wytrenowaniu pokonał przedstawicieli judo, kung-fu, boksu tajskiego i innych. W latach pięćdziesiątych był uważany za najlepszego karatekę Japonii. Nie mogąc znaleźć przeciwników postanowił walczyć z bykami. Utrącał im rogi techniką shuto lub zabijał je jednym ciosem.

Pokazy dane przez Oyamę przyczyniły się do spopularyzowania karate na całym świecie. W 1954 roku Oyama otwiera pierwsze dojo. Instruktorami zostają K. Mizushima i E.Yasuda.Za datę utworzenia kyokushinkai przyjmuje się rok 1957-kiedy to reprezentacja tej szkoły wystąpiła na akademickich mistrzostwach Japonii w karate. Nazwa to japoński termin ,który oznacza KYOKU – biegun, SHIN – prawdę, KAI –stowarzyszenie.

Oyama doszedł do wniosku ,że stała modyfikacja starych stylów nie wystarcza i wobec tego należy stworzyć całkowicie nowy system walki oparty na najefektywniejszych i sprawdzonych technikach.1-go października 1963 roku powstaje Międzynarodowa Organizacja Karate Kyokushinkai z centralnym Honbu Dojo w Tokio. Były premier Japonii,laureat nagrody Nobla E.Sato otrzymuje tytuł Kaicho-prezydenta zaś Oyama zostaje Kancho- dyrektorem Kyokushinkai kan.W roku 1974 organizacja przyznaje Masutatsu Oyamie najwyższy stopień wtajemniczenia 9 dan,a potem 10.

Oyama napisał kilka książek min. Karate Advanced, This is Karate, What is Karate, Vital Karate, The Kyokushin Way ,które do dziś uważane są za bestselery w świecie literatury budo. Jak napisano w jednym z najbardziej prestiżowych magazynów sztuk walki -„Black Belt”: ”Oyama nie tylko przejął najcięższy do spełnienia ideał Bushido, lecz poszedł o krok dalej. Zwracał on na to, że stopień poświęcenia, samozaparcie poprzez dyscyplinę jest wprost proporcjonalne do stopnia odnoszonego sukcesu. Walka karate, gdy na świecie istnieje broń palna, nie ma już dzisiaj zasadniczego znaczenia w czasie wojen, wydaje się czymś archaicznym. Jednak dyscyplina Budo pozostaje w sercach kontynuatorów dzieła samurajskiego”.

Po śmierci Masutatsu Oyamy ogłoszono, że na mocy testamentu sukcesorem zmarłego i nowym liderem światowego kyokushin jest Akioshi Shokei Matsui. Nie wszyscy uczniowie Oyamy uznali sukcesora za godnego następcę Masutatsu Oyamy, w związku z czym w latach 1994 – 2004 następowały kolejne rozłamy w IKO. Kolejni uczniowie Oyamy obwoływali się jego sukcesorami i otwierali kolejne Międzynarodowe Organizacje Kyokushin-kaikan Karate uznając jednocześnie siebie za tych właściwych sukcesorów legendarnego twórcy stylu.
W ten sposób powstawały kolejne IKO 2, 3, 4, 5 itd.

Z perspektywy czasu jaki upłynął od śmierci Sosai wszyscy podejmujący wysiłek w codziennym treningu oraz czujący lojalność wobec Sosai mają prawo twierdzić , że trenują prawdziwe Kyokushin.

<!–
Założycielem Kyokushinkai (jap. Stowarzyszenie Poszukiwaczy Najwyższej Prawdy) był Japończyk Masutatsu Oyama (1927 – 1994). Życie tego człowieka było niezwykłe i to nie tylko dlatego, że całkowicie poświęcił je samodoskonaleniu i popularyzacji współczesnej sztuki walki w jej duchowych i fizycznych aspektach. Na uwagę zasługuje na przykład fakt, że w roku 1945 Oyama wstąpił do oddziału lotników samobójców (kamikadze), chcąc oddać życie za swą ukochaną ojczyznę – bo tak mawiał o Japonii. Od śmierci uchroniło go wtedy zakończenie działań wojennych. O wielkości osobowości tego człowieka świadczy chociażby to, że już za życia nazwano go „Ostatnim Samurajem”. Jak napisano w jednym z najbardziej prestiżowych magazynów poświęconych dalekowschodnim sztukom walki „Black Belt”: „Oyama nie tylko przejął najcięższy do spełnienia ideał Bushido (kodeksu etycznego samurajów), lecz poszedł o krok dalej. Zwracał on uwagę na to, że stopień poświęcenia: samozaparcie poprzez samodyscyplinę jest wprost proporcjonalne do stopnia odnoszonego sukcesu. Walka karate, gdy na świecie istnieje broń palna, nie ma już dzisiaj zasadniczego znaczenia w czasie wojen, wydaje się czymś archaicznym. Jednak dyscyplina Budo pozostaje w sercach kontynuatorów dzieła samurajskiego”.

W roku 1936 Masutatsu Oyama zdobył stopień mistrzowski w chińskiej sztuce walki o nazwie kempo, a jako 17-letni student uniwersytetu w Takushoku zdał egzamin na 2 dan w karate, które trenował u najwybitniejszego mistrza tamtych czasów, Gichina Funakoshi. Posiadał również 4 dan w judo. W roku 1947, po wygraniu mistrzostw wszechstyli w Kioto, Oyama postanowił całkowicie poświęcić swoje życie tej dalekowschodniej sztuce walki. Wzorując się na buddyjskim mnichu Nichiren, który spędził wiele lat na surowym treningu, Japończyk udał się samotnie na górę Kiyosumi. W pustelniczych warunkach przez 18 miesięcy doskonalił swoje umiejętności w sztuce karate a także w zen. Po powrocie z gór jako jedyny w historii karateka zdecydował się na pojedynek z bykiem. Był przekonany, że taka walka pokaże jak dalece udoskonalił swoje psychiczne i fizyczne umiejętności. Starcie ze zwierzęciem miało miejsce w Chiba i zakończyło się zwycięstwem Oyamy. Byk został zabity poprzez jedno uderzenie pięścią między oczy.

Twórca Kyokushin postanowił propagować swoje karate na całym świecie. Był pewien, że jest ono nie tylko sztuką walki, ale przede wszystkim nośnikiem tradycji i kultury Dalekiego Wschodu – wartości etycznych głoszonych przez Konfucjusza i Lao-Tse. Oyama zawsze powtarzał swoim uczniom, że karate zaczyna się i kończy na uprzejmości i że o ile rozwój fizyczny jest początkiem tej sztuki walki, o tyle rozwój duchowy jest celem ostatecznym. Dla lepszego wyeksponowania zasad etycznych kyokushin Japończycy stworzyli siedmiopunktowy kodeks moralny tej sztuki walki. Jest w nim mowa o obowiązku szanowania starszych i rodziców, dążeniu do fizycznej i duchowej doskonałości oraz powstrzymaniu się od gwałtowności.

W 1952 roku Masutatsu Oyama wyjechał do Stanów Zjednoczonych, gdzie przez 11 miesięcy dawał liczne pokazy sztuki kyokushin. Stoczył między innymi kilka pojedynków z bykami. Po jednym z nich jedna z najbardziej prestiżowych w Ameryce gazet, „The New York Time” nazwała go „Boską Ręką”. Japończyk twierdził, że w walce można z łatwością pokonać nawet 800-kilogramowego byka, pod jednym wszakże warunkiem – nie wolno się go bać. Liczne podróże Oyamy po świecie sprawiły, iż kyokushin w krótkim czasie stało się bardzo popularne. Obecnie uprawia je ponad 2 miliony ludzi na całej kuli ziemskiej.

W roku 1974 Międzynarodowa Organizacja Kyokushin przyznała Masutatsu Oyamie najwyższy stopień wtajemniczenia w sztuce karate – 9 dan, a potem 10. „Ostatni Samuraj” był autorem kilkunastu książek poświęconych zagadnieniom karate: „Co to jest karate?” (1958), „Oto karate” (1965), „Dynamika karate” (1966), „Duch walki” (1972), „Droga kyokushin” (1976) i inne.

Po śmierci legendarnego mistrza, przywódcą światowego ruchu kyokushin został Shokei Matsui (8 dan). To właśnie tego, niespełna 37-letniego człowieka, Masutatsu Oyama wyznaczył w swoim testamencie jako sukcesora. Shokei Matsui jest mistrzem świata w kyokushin, który także – jako jeden z nielicznych karateków – z powodzeniem przeszedł test stu kumite. Od początku przejęcia obowiązków prezydenta Międzynarodowej Organizacji Kyokushin stara się on unowocześnić jej struktury. Podobnie jak jego wielki poprzednik i nauczyciel wiele podróżuje po świecie. Jego ambicją jest wprowadzenie sztuki karate na areny olimpijskie. Nowoczesność, która zawitała do kyokushin jest jednak bardzo wyważona. Władze Międzynarodowej Organizacji Kyokushin pragną bowiem, by główne przesłanie karate, wyrażające się w samodoskonaleniu ludzkiej psychiki i ciała, pozostało niezmienione, podobnie zresztą jak filozofia, której autorem był Masutatsu Oyama. –!>